روز سوم، شنبه، هفتم جولای 2012، حالا دیگر شب شده و قرار است آخرین اجرای شب سوم، یعنی آخرین اجرای فستیوال گلدفست 2012 را ببینیم. فستیوالی که به مدت سه روز در فضای زیبای پارک جنگلی پارکورمان برگزار شد.

روز سوم را با اجرای گروه «این فلمیز» In Flames همراه بودیم. و حالا نوبت رسیده به آخرین اجرای این فستیوال، یعنی گروه بی‌نظیر «ویتین تمپتیشن» Within Temptation. اگر کیفیت عکسها چندان چنگی به دل نمی‌زند بخاطر این است که خودم از موبایل آنها را گرفته‌ام.

ویتین تمپتیشن، عالی‌تر از فوق‌العاده

می‌رسیم به آخرین اجرای این فستیوال و گروه هلندی ویتین تمپتیشن. شاید اولین آلبوم‌شان در سال 1997 با عنوان «وارد شو» Enter توجه چندانی را به خود جلب نکرده باشد، اما انتشار دومین آلبوم در سال 2000 یعنی «مام زمین» Mother Earth چنان شهرتی را برای‌شان رقم زد که نام‌شان به عنوان یکی از بهترین های موسیقی گوتیک و سمفونیک متال در ذهن طرفداران این ژانرها ثبت شد. پنجمین آلبوم‌شان، که می‌شود آخرین اثرشان تا امروز، در سال 2011 با عنوان «بی‌بخشش» The Unforgiving حکایت مفصلی دارد. این اثر یک کانسپت آلبوم است، یعنی مجموعه‌ای با ساختار مشخص که آهنگها به ترتیب و در کنار هم یک داستان واحد را تشکیل می‌دهند. ویتین تمپتیشن در کنار انتشار این آلبوم یک وی‌وی‌دی شامل چند فیلم کوتاه را نیز منتشر کرد که از کنار هم قرار دادن فیلم‌ها، آهنگها و صد البته کتابی که آلبوم بر اساس آن نوشته شده می‌توان خط مشی داستان را متوجه شد و دنبال کرد. این آلبوم با چنان استقبال و موفقیتی مواجه شد که از طرف اکثر منتقدین و نشریات موسیقی به عنوان یکی از بهترین آلبوم‌های سال 2011 معرفی شد. موفقیت این آلبوم باعث شد ویتین تمپتیشن از یک گروه خوب ناگهان تبدیل به یکی از لیدرهای اکثر فستیوال‌های متال شود، اتفاقی که در همین فستیوال گلدفست نیز رخ داد.

ساعت 9:00 شب است. ما همچنان بعد از اجرای گروه این فلیمز در ردیف اول ایستاده‌ایم. اسکرین پشت استیج فیلم کوتاه «مادر دوشیزه» Mother Maiden از آلبوم آخر را پخش می‌کند. فیلمی حدوداً پنج دقیقه‌ای، سیاه و تیره با شیوه‌ی روایت کمیک استریپ، همان چیزی که بعنوان مثال در فیلم «شهر گناه» Sin City شاهدش بودیم، که در دل خود اینتروی آلبوم آخر، «چرا من نه» Why Not Me را نیز گنجانده است. پس از تمام شدن فیلم اعضای گروه به ترتیب روی صحنه می‌آیند و در انتها شارون دن ادل در میان دود و نور آبی «شلیک در تاریکی» Shot in the Dark را آغاز می‌کند. شارون، با آن لباس سفید، دوست‌داشتنی‌تر از همیشه بنظر می‌رسد. احتمالاً اگر در عالم متال چیزی مثل کاپ اخلاق وجود داشت، شارون تا امروز چندتایی از آن را برده بود! آهنگ بعدی «در میان نیمه شب» In the Middle of the Night است، یکی از بهترین‌های آلبوم آخر. این آهنگ می‌چسبد به «سریع‌تر» Faster که از اسکرین پشت استیج موزیک ویدئوی آن هم پخش می‌شود. حالا باید کمی ریتم پر از هیجان کنسرت آرام بگیرد، در نتیجه «آتش و یخ» Fire and Ice به همراه یک ویدئوی زیبا اجرا می‌شود. بله! درست حدس زدید. یک اینترو و پشت بندش چهار آهنگ اجرا می‌شود که پنج ترک اول آلبوم بی‌بخشش را تشکیل می‌دهند. اینجا به زیبایی و با رعایت همان ترتیب آهنگ‌ها و بکار بردن ویدئوهای بی‌نظیر، کانسپت اصلی و داستان آلبوم به حاضرین منتقل می‌شود.

آهنگ بعدی «ملکه‌ی یخ» Ice Queen از دومین آلبوم‌شان، مام زمین، است. قبل از شروع آهنگ شارون کمی با جمعیت برای همراهی آهنگ تمرین می‌کند. این یکی از همان آهنگ‌هایی‌ست که باعث شهرت این گروه شد. اسکرین، آهنگ را با پخش ویدئوی آن همراهی می‌کند. کمی باورش سخت است! شارون که معروف بود تا همین چند سال پیش قبل از آمدن به روی صحنه خودش را می‌بازد و دچار اضطراب می‌شود، با چنین تسلط و قدرتی آهنگ‌ها را اجرا و جمعیت را کنترل می‌کند. ویدئوی این آهنگ که سرمای کوهستان را نشان می‌دهد  در انتها با آتشی پوشیده می‌شود که آغازگر آهنگ بعدی «ساعت رسمی ما» Our Solemn Hour است. این آهنگ یک قسمت کر دارد که به شکل چند صدایی و سوپرانو اجرا می‌شود. همراهی جمعیت در این قسمت که زیر نور منعکس شده‌ی آتش به همراه شارون فریاد می‌زنند بی‌نظیر و استثنایی‌ست.

نوبت می رسد به «پا پس نمی‌کشم» Stand My Ground از آلبوم «نیروی خاموش» The Silent Force که با هد زدن‌های شارون آغاز می‌شود. اینجا اتفاق بامزه‌ای رخ می‌دهد. از میان جمعیت دستی بالا می آید که یک سی‌دی و ماژیک را گرفته است. شارون دستش را دراز می کند، سی‌دی و ماژیک را می‌گیرد، روی زمین دو زانو می‌شود، سی‌دی را باز می‌کند و می‌گذارد روی پایش و همانطور که می‌خواند آن را امضا می‌کند و تحویل صاحبش می‌دهد! این آهنگ که تمام می‌شود وقت استراحت اعضای گروه می‌رسد که جای خالی‌شان با فیلم کوتاه دیگری از آلبوم آخر، «شیند» Sinead پر می‌شود. این فیلم هم همان شیوه‌ی کمیک استریپ را برای روایت انتخاب کرده است. اعضای گروه دوباره به روی صحنه می‌آید، همین آهنگ شیند را این‌ بار به همراه پخش ویدئوی آن اجرا می‌کنند و داستانی که در ابتدای کنسرت آغاز کرده‌اند را به پایان می‌رسانند. باور کنید با هر آهنگ جمعیت منفجر می‌شود! اجرای هر آهنگ از قبلی بهتر و جذاب‌تر است. این از آن کنسرتهایی‌ست که آرزو می‌کنید هرگز تمام نشود.

آهنگ بعدی یکی از شاهکارهاشان از آلبوم «قلب همه چیز» The Heart of Everything است. آهنگ «چه کار کردی» What Have You Done که در نسخه اصلی همراه با کیت کاپوتو، خواننده‌ی گروه «لایف آو اگونی» Life of Agony اجرا شده است. کاپوتو در این اجرا حضور فیزیکی ندارد، اما تصویر او را روی اسکرین می‌بینید و صدایش را به همراه شارون می‌شنوید که پلی بک می‌شود. مردم هم خلا کاپوتو را به بهترین شکل با فریاد آن بخشی که او می‌خواند پر می‌کنند. باز بر می‌گردیم سراغ آلبوم آخر و اینبار آهنگ «آهن» Iron و داستانی را که برای‌مان تعریف می‌کردند با این تکه‌ی گم شده و ویدئوی آن تکمیل می‌شود. سپس «فرشته» Angel اتز آلبوم نیروی خاموش، این یکی هم به همراه ویدئو اجرا می‌شود. آهنگ بعدی «خاطرات» Memories از آلبوم نیروی خاموش است. آهنگی آرام و ملایم که با صدای لطیف شارون با رقص دستانش همراه می‌شود و معجون زیبایی را می‌سازد. قبل از آنکه اعضای گروه استیج را ترک کنند سه آهنگ دیگر اجرا می شود: «دست غم» Hand of Sorrow و «قلب همه چیز» The Heart of Everything از آلبوم قلب همه چیز، و آهنگ «خط مرز کجاست» Where is the Edge از آلبوم بی‌بخشش.

گروه در پی تشویق بی‌وقفه‌ی مردم به روی صحنه باز می‌گردد. «پلکانهایی به آسمانها» Stairways to the Skies آخرین آهنگ از آخرین آلبوم را اجرا می‌کند و دوباره می‌رود. اما باز هم اینجا آخر کار نیست! آنها دوباره باز می‌گردند. شارون می‌گوید که آهنگ بعدی را همین امروز صبح تمرین کرده‌اند و آن را اکوستیک اجرا می‌کنند. این آهنگ «نامم را بگو» Say My Name است، آهنگی که جای مشخصی ندارد و نمی‌توانید آن را در هیچکدام از آلبوم‌هاشان پیدا کنید. قبل از شروع آهنگ بعدی شارون داستانی را تعریف می‌کند. روزی مادربزرگ شارون در پارکی قدم می‌زد که او مردی را می‌بیند که ناراحت و نگران روی یکی از نیمکت‌ها نشسته است. مادربزرگ شارون سر صحبت را با او باز می‌کند و متوجه می‌شود او اهل ترکیه است و دنبال خانه می‌گردد. او به آن مرد پیشنهاد می‌دهد که خانه‌ی او را اجاره کند و همسایه‎‌اش شود. از آن روز 30 سال می‌گذرد و آن مرد از آن موقع مستاجر مادربزرگ شارون و دوست خانوادگی آنهاست. شارون این داستان را با تاکید بر ملیت آقای مستاجر تعریف می کند و آهنگ بعدی «داستان بی‌انتها» Never-Ending Story از آلبوم مام زمین را تقدیم می‌کند به او، به مستاجر اهل ترکیه، که حالا و در این کنسرت در بخش VIP نشسته است. این آهنگ هم مانند آهنگ نامم را بگو بصورت اکوستیک اجرا می‌شود. در انتها و بعنوان آخرین آهنگ، نوبت می‌رسد به آهنگی که ویتین تمپتیشن تمام محبوبیت و شهرتش را مدیون آن است: آهنگ مام زمین از آلبوم مام زمین. در میان تشویق و فریاد و شور و هیجان مردم آخرین اجرا از آخرین شب فستیوال گلدفست به پایان می‌رسد.

برای من این بهترین اجرای فستیوال است! آهنگها و ترتیب و انتخابشان، اجرا، نور و ویدئوها، شارون، اعضای گروه، همه و همه باعث شدند این فستیوال به یاد ماندنی‌تر از آن چیزی شود که حدسش را می‌زدم. حالا دیگر از ما بپرسند بهترین اجرا کدام بود قطعاً گانز ان رزز جواب اول‌مان نخواهد بود.

و در آخر

همه به شدت خسته‌اند. تمام جمعیتی که آنجاست بیش از حد توانشان در این سه روز انرژی مصرف کرده‌اند و از پاهاشان کار کشیده‌اند. همه آرام آرام در حال خزیدن به سمت درب خروج هستند که ناگهان از بلندگوها آهنگ «به جنگل خوش آمدی» Welcome to the Jungle از گانز ان رزز پخش می‌شود. صحنه‌ای که بوجود می‌آید باور کردنی نیست! آن جمعیت خسته حالا با جست و خیز و فریاد به رقص و پایکوبی مشغول شده‌اند. ما آمده‌ایم عقب و ایستاده‌ایم روی یک سکو و از بالا به جمعیت چند هزار نفری نگاه می‌کنیم. پشت بندش هم «شهر بهشت» Paradise City پخش می‌شود و جمعیت هم بنظر می‌رسد دیگر خیال رفتن ندارند. خلاصه آن که حسابی و به اندازه‌ی مطلوب خوش گذشت. جای همه دوستان خالی.