«هیو لاری» Hugh Laurie یک انگلیسی اصل جنس است که با چهره و لهجه و رفتار و حرکات و هنر انگلیسی خود تبدیل به یکی هنرمندان شاخص این کشور در دنیا شده است. تمام کارهای او را بگذارید کنار، هفت سال است که هیو لاری در نقش دکتر هاوس در سریال «هاوس» House می‌درخشد و نامزد می‌شود و جایزه دریافت می‌کند.

در خصوص سریال هاوس و هیو لاری فقط به گفتن این مورد اکتفا کنم که لاری در هر دو سال 2005 و 2006 بخاطر این سریال هم گلدن گلاب گرفت، هم ستلایت اوارد و هم جایزه‌ی تی‌سی‌ای. اما یک جایزه‌ای هست با عنوان «انتخاب‌های مردمی»، که بد نیست بدانید که از نگاه مردم در سالهای 2008 و 2009 لاری بهترین هنرپیشه مرد تلویزیون به شمار می‌رود، در سال‌های 2010 و 2011 هم به عنوان بهترین هنرپیشه‌ی درام تلویزیون انتخاب شده است و در همان سال 2011 جایزه بهترین کاراکتر دکتر تلویزیون را هم دریافت کرده است! در کنار همه این‌ها این یک مورد دیگر را هم لحاظ کنید که اگر احیاناً زمانی او را جلوی دوربین ندیدید، بدانید که احتمالاً لاری پشت میکروفون ایستاده و مشغول دوبله کردن یک چیزی است! بهتر است اینطوری بگویم، هیو لاری در اصل از آن صداپیشگانی‌ست که بازیگری را هم در کنار دیگر فعالیتهایش انتخاب کرده است.

هیو لاری فقط بازیگر و صداپیشه نیست. او تا به امروز دو رمان بلند با نام‌های اسلحه فروش و سربازهای کاغذی نوشته است (که البته دومی هنوز منتشر نشده)، یکی دو قسمت از سریال هاوس را خودش کارگردانی کرده، و آن چیزی که البته برای ما مهم است، حالا با انتشار یک آلبوم قدم به دنیای موسیقی گذاشته است. لاری هم گیتار می‌زند، هم پشت پیانو می‌نشیند، هم بر سر درامز می‌کوبید و هم ساکسفون را باد می‌کند! یعنی آنکه لاری یک آدم همه کاره است که جدا از تمام هنرهایش چهار ساز را با تسلط می‌نوازد و هر از گاهی هم در سریال‌ها و فیلم‌هایش از این هنرش استفاده می‌کند.

اواسط سال 2010 بود که خبر انتشار یک آلبوم موسیقی جز و بلوز از هیو لاری منتشر شد. اولش کمی آدم گیج می‌زند که این مرد کاملاً انگلیسی چطور قرار است یک آلبوم کاملاً آمریکایی منتشر کند، اما مطمئناً وقتی چند آهنگ اول را گوش کنید این فکر در ذهن شما هم جان می‌گیرد که هیو لاری در اصل یک موزیسین بوده که تا به امروز خود را با چیزهای دیگر سرگرم کرده است!

این آلبوم با عنوان «بگذار حرف بزنند» Let Them Talk یک اثر فوق‌العاده و زیبا در ژانر بلوز است. از آن چیزهایی که از همان ابتدا و اولین آهنگ و سولوی پیانو آغازین شما را غافلگیر می‌کند تا مثلا به آهنگ دیوانه‌ی «رودخانه‌ی سئوانی» Swanee River برسید و در این میان هم از چندین موسیقی کاملاً آمریکایی رد شوید و در آخر با رسیدن به آهنگ چهارده، «عزیزم، لطفاً پول خرد بده» Baby, Please Make a Change با صدای تام جونز همراه شوید.

اگر موسیقی بلوز را دوست دارید، این آلبوم را از دست ندهید. اگر موسیقی بلوز دوست ندارید، این آلبوم را که گوش کنید، موسیقی بلوز را دوست خواهید داشت.