اوایل دهه 90 برای مایی که تشنه‌ی موسیقی بودیم و تازه دریچه‌های شناخت موسیقی از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای به روی کشورمان باز شده بود دوران طلایی به حساب می‌آمد. اواخر دهه و سال 1999، وقتی برای اولین بار ویدئوی «جنبیدن کافی‌ست» Stop the Rock از گروه انگلیسی «آپولو 440» Apollo 440 را دیدم، کم مانده بود که هیجان بیش از حد، باعث تمام شدنم شود!

موسیقی الکترونیک آپولو 440 به شکل افسارگسیخته‌ای برایم وحشی و هیجان‌انگیز بود، حس و حالی که پیش از آن فقط با «پرادیجی» The Prodigy، آن هم نه به این شکل، تجربه‌اش کرده بودم. همه چیز در آن ویدئو خشمگین بود. از سگی که تمام مدت در حال دویدن بود تا دو نفر درامری که پشت به پشت هم نشسته بودند و بر روی درامز ضربه می‌زدند. و این اولین آشنایی من با آپولو 440 بود. البته ممکن است بعضی از شما موسیقی آنها را در بازی FIFA2000 شنیده باشید.

آن سال آپلو 440 سومین آلبومش را منتشر کرده بود. این گروه انگلیسی که فعالیت خود را ابتدای دهه 90 آغاز کرد از بنیان‌گذاران موسیقی «بیگ بیت» Big Beat به شمار می‌آید. بیگ بیت نوع خاصی از موسیقی الکترونیک است که به همراه بیت‌های سریع و بوسیله‌ی لوپ‌های سینتی‌سایزر و ترکیب با موسیقی اسید هاوس و راک هیجانی را به شنونده تزریق می‌کند که شاید نظیرش را با هیچ ژانر دیگری نتوانید تجربه کنید. این ژانر در همان ابتدای دهه 90 توسط گروه‌های شاخصی نظیر «کمیکال برادرز» The Chemical Brothers، «فت بوی اسلیم» Fatboy Slim، پرادیجی و البته همین آپولو 440 در انگستان خلق شد. اولین آلبوم آنها با عنوان «تب ملنیوم» Millennium Fever در سال 1994 ترکاند! این آلبوم هم توانست چارتهای مختلف را فتح کند و هم توانست به واسطه ترکیب بی‌نظیر موسیقی راک و تکنو، استیج‌های رقص را تحت اختیار خود در آورد. اما چیزی که باعث شهرت واقعی آنها شد اجراهای ریمیکس‌شان از آهنگهای مشهور هنرمندان مشهور بود. چیزی که از «یوتو» U2 تا «پاف ددی» Puff Daddy را پوشش می‌داد. چهارمین آلبوم‌شان «شخص نزولی از راه پله» Dude Descending a Staircase در سال 2003 حرکت عظیمی بود. 18 آهنگ در دو سی‌دی به همراه تعداد زیادی نوازنده و در حدود 12 خواننده. و البته این آلبوم آغاز یک خواب طولانی، نه برای گروه، بلکه برای انتشار آلبوم جدید بود.

حالا بعد از گذشت 9 سال، آپولو 440 دوباره به استودیو برگشته و پنجمین آلبومش به اسم «آینده چیزی‌ست که قبلاً بوده» The Future’s What It Used to Be را منتشر کرده است. همان اولین آهنگ کافی‌ست که بفهمید با چه گروهی طرف هستید! انگار نه انگار که مدت‌هاست آلبوم منتشر نکرده‌اند. اینطور که بنظر می‌رسد موسیقی آنها کمی از جدیت سابق فاصله گرفته و بیشتر وارد فضای همه‌پسند بودن شده است. همان اولین آهنگ را می‌توان آپولو 440 ترین آهنگ آلبوم دانست. چیزی که کمتر در آهنگ‌های دیگر به گوش می‌خورد. اما تمام آهنگ‌ها را بگذارید در دو طرف آهنگ وسط، یعنی «عشق شرور است» Love is Evil که می‌تواند مرکز ثقل آلبوم باشد. اثری راک که به تحرک شما استراحت می‌دهد تا از نیمه اول با انرژی وارد نیمه دوم شوید. این آهنگ با سخنرانی مشهور تئوریسین معروف، اسلاوچ زیزک، تزئین شده. او در این سخنرانی در مورد عشق زمینی صحبت می‌کند که چگونه می‌تواند تعادل و تعامل جهان هستی را بر هم بزند! چیزی مانند این آهنگ را می‌توانید در آهنگ یکی مانده به آخر هم دوباره بشنوید.

شما آنها را در استایلی دارید، در ژانری که تکنولوژی نقش مهمی در بهبود کیفیت آن داشته است. حالا 9 سال گذشته و آهنگ‌های با ابزار و دستگاه‌های جدید تمیزتر از همیشه شما را از جاتان بلند و به حرکت وا می‌دارند.