اینکه «سیگوروس» Sigur Ros ایسلندی مشهورترین گروه امبینت پست راک حال حاضر دنیاست، تردیدی در آن نیست. اما جدا از اینکه موسیقی آنها به شکل منحصر بفردی خاص و حیرت‌انگیز است، اعضای گروه هم به همان اندازه خاص و حیرت‌انگیزند.

شیوه‌ی آهنگ‌سازی آنها مانند موج سواری‌ست که به آن درجه‌ای از تسلط رسیده که چشمانش را می‌بندد و خود را به امواج می‌سپارد تا خودش مسیر درست را به او نشان دهد. اجراهای زنده‌ی آنها بیشتر شبیه رویاست،‌ انگار که خواب دیده باشید، انگار که واقعیت در خیال تعریف تازه‌ای یافته باشد. یک چیز دوست‌داشتنی در ارتباط با این گروه، وطن‎پرستی شدید آنهاست. آنها یک تور رایگان در روستاهای ایسلند برگزار کردند تا در کنار تمام مردم دنیا، روستاییان کشور خودشان هم با آنها آشنا شوند. آلبوم سال 2008 آنها «با زنگی در گوشهامان، بی‌پایان بازی می‌کنیم» Með suð í eyrum við spilum endalaust برای اولین بار با ترانه‌های انگلیسی ساخته شد، اما در آخرین روزهای قبل از انتشار تصمیم گرفتند که ترانه‌ها را به ایسلندی ترجمه کنند و برای بعضی از آهنگها ترانه‌ی جدید به زبان خودشان بنویسند. ایسلند به اندازه‌ای در موسیقی آنها پررنگ و مشخص است که می‌توانید با شنیدن‌‌شان ادعا کنید که به ایسلند سفر کرده‌اید. با این وجود موسیقی امبینت آنها برگرفته از طبیعت نیست! آنها با امبینت خود طبیعت تازه‌ای را خلق می‌کنند. این نه صدای جنگل است، نه دریا، نه کوه، نه باد، نه دشت. این صدای سیگوروس است.

سیگوروس بعد از گذاشت چهار سال از آخرین آلبوم‌شان و پس از سپری کردن یک وقفه‌ی چند ساله در فعالیت‌های گروه، اواخر ماه مارس، یعنی یک ماه و نیم دیگر، ششمین آلبوم خود را با عنوان «غلتک» Valtari به طور رسمی منتشر خواهند کرد (هر چند دیروز این آلبوم در اینترنت لو رفته است). سیگوروس نشان داده که در انتخاب تهیه‌کننده و کمپانی توزیع‌کننده بسیار تنوع طلب و بی‌ثبات است. او برای آلبوم قبلی تهیه‌کنندگی را از کن توماس گرفت و به فلاد داد. فلاد از آن متخصصین صدا و تهیه‌کننده‌های گردن‌کلفت انگلیسی‌ست که سابقه همکاری با مشاهیری نظیر یوتو، ناین اینچ نیلز، نیک کیو، پلاسیبو و پی‌جی هاروی را دارد. حالا برای آلبوم جدید، فلاد با الکس سومرز جایگزین شده است. سومرز آمریکایی بیشتر بخاطر تصویرگری‌هایش مشهور است. تقریباً تا کنون طراحی تمام کاورهای آلبوم‌های این گروه را سومرز انجام داده و حتی در سال 2006 بخاطر طراحی جلد آلبوم «تشکر» Takk برنده‌ی جایزه‌ی جشنواره‌ی موسیقی ایسلند شد. حالا سومرز برای اولین بار در مقام تهیه‌کننده با آنها همکاری می‌کند. در کنار حضور سه تهیه‌کننده‌ی گوناگون برای انتشار شش آلبوم این گروه، این را هم لحاظ کنید که آنها تا به امروز با هشت کمپانی توزیع‌کننده مختلف همکاری داشته‌اند.

آلبوم جدید قرار است یک اثر متفاوت باشد. چیزی که جرج هولم، بیسیست گروه، آن را «الکترونیکی‌تر» از آثار قبلی معرفی می‌کند و می‌گوید این از آن الکترونیک‌هایی نیست که با آن بتوانید برقصید! حق با هولم است. این آلبوم درونمایه‌ای الکترونیکی‌تر از کارهای سابق آنها دارد. افکتهای بیشتر در کنار اصوات پراکنده‌ی گوناگون، عمق بیشتری به امبینت آهنگها داده است. اینطور بنظر می‌رسد که دیگر نباید از سیگوروس انتظار یک آلبوم پست راک را داشته باشیم و آنها را باید غرق در فضای امبیت بپذیریم. صدای یونسی همچنان نقش مهمترین ساز و اصلی‌ترین ملودی را بازی می‌کند. این یک امبینت سنگین و محکم و در عین حال سبک و نرم است. می‌توانید با آهنگها پرواز کنید، می‌توانید روی یک کاناپه، مقابل پنجره، زیر آفتاب لم بدهید و به دور دستها خیره شوید. اما این حس و حال در آثار سیگوروس چندان قابل اطمینان نیست. یک جایی که حواستان نیست (مثل انتهای آهنگ «احتیاط» Varúð) چنان شما را به زیر می‌کشد که نفس‌تان زیر سنگینی‌اش بند خواهد آمد.

یونسی پس از آلبوم سال 2008 و در طول مدتی که گروه در خواب به سر می‌برد توانست اسم و رسم قابل توجهی بهم بزند. یک آلبوم انفرادی با نام «برو» Go را در سال 2010 منتشر کرد، با الکس سومرز (تهیه‌کننده آلبوم که در بالا اشاره شد) گروه «الکس اند یونسی» Jónsi & Alex را راه انداخت و از همه مهمتر، موسیقی فیلم «ما یک باغ‌وحش خریدیم» We Bought a Zoo را ساخت. او با کوله‌باری از تجربه در کنار گروه اصلی‌اش کنسرت INNI را در سال 2011 برگزار کرد و شروع فعالیت دوباره را جشن گرفت. حالا غلتک را می‌توان نشانه‌ای از رشد و بلوغ موسیقیایی یونسی و دیگر اعضای گروه دانست. برای همین شاید چندان دور از ذهن نباشد که این آلبوم را سیگوروسی‌ترین آلبوم سیگوروس بنامیم.