گروه انگلیسی «آنکل» UNKLE را می‌توان یکی از بنیان‌گذاران موسیقی تریپ هاپ انگلستان و جهان دانست و البته همچنان از آنها به عنوان یکی از قدرتمندترین گروه‌های این ژانر نام برده می‌شود. جیمز لاول، مغز متفکر گروه و یکی از دو بنیانگذار آن، هنر اعجاب‌انگیزی در ترکیب موسیقی تریپ هاپ با دستمایه‌های الکترونیک و به کار گرفتن آواز در آن دارد.

اگر بخواهید آنها را یک جایی در ذهن موسیقیایی خود بگنجانید، اول از همه بروید سراغ قفسه‌ی موسیقی انگلیسی! و بعد برای آنکل مابین مسیو اتک و آرکایو یک جایی باز کنید، و فراموش نکنید، جایی که باز می‌کنید آنقدر بزرگ باشد که آنکل در آن جا شود!

جیمز لاول برای خودش قدرتی در موسیقی به شمار می‌آید. فقط تصور کنید وقتی اولین آلبوم آنکل در سال 1998 با عنوان  «علمی تخیلی» Psyence Fiction منتشر شد (به املای ساینس توجه کنید!)، افرادی نظیر تام یورک (ریدیوهد)، جیسون نیوستد (متالیکا)، ریچارد اشکرافت (د ورو)، مایک دی (بیستی بویز) و دیمون گوگ (بدلی دران بوی) در آن به عنوان مهمان حضور داشتند! جیمز لاول با پروژه‌ی خود و در اولین آلبوم قدمی برداشت و به جایی رسید که صدها هنرمند دیگر بعد از انتشار چندین آلبوم هنوز به آن نرسیده‌اند.

سال گذشته، پنجمین آلبوم آنکل با عنوان «شب کجا افتاد» Where Did the Night Fall منتشر شد. اثری جذاب در ژانر الکترونیک که به وضوح از سابقه‌ی تریپ هاپ گذشته فاصله گرفته بود. آنکل سال گذشته یک مینی‌آلبوم (EP) هم با عنوان «پاسخ» The Answer منتشر کرد که رویکرد جدیدش به سمت موسیقی الکترونیک را تائید می‌کرد. و حالا، بشنوید از جدیدترین اثر آنکل بعد از گذشت کمتر از یک سال، یک مینی‌آلبوم دیگر، با عنوان «فقط تنها» Only the Lonely.

پس آنکل در سال 2010 یک آلبوم استودیویی بلند منتشر کرد. آلبومی با 14 آهنگ به مدت حدود یک ساعت، که در این دوره و زمانه هم از لحاظ تعداد آهنگ و هم از نظر مدت زمان آلبوم بلندی به حساب می‌آید. در کنار آن یک مینی‌آلبوم بیرون داد که شش آهنگ داشت با مدت زمان 35 دقیقه. نه آلبوم و نه مینی‌آلبوم با اقبال و استقبال قابل ملاحظه‌ای روبرو نشدند و با وجود تمام زیبایی‌های آنها، همچنان آنکل در 2010 زیر سایه‌ی تریپ هاپ سال‌های گذشته پنهان ماند. اولین چیزی که بعد از شنیدن خبر انتشار مینی‌آلبوم جدید آنکل، آن هم با این فاصله‌ی کم، به ذهن می‌رسد این است که قاعدتاً مجموعه‌ی جدید در ادامه‌ی اثر قبلی منتشر می‌شود. مخصوصاً وقتی که یک نگاه به طرح روی جلد مینی‌آلبوم سال 2010 بیاندازید و با کاور مینی‌آلبوم جدید مقایسه کنید این فکر قوت بیشتری می‌گیرد (آنکل به شکل عجیبی از برهنگی بدون صورت برای کاور سه اثر آخرش استفاده کرده است).

اما، می‌توانید به این فکر شک کنید وقتی که می‌بینید اولین آهنگ این مجموعه توسط نیک کیو اجرا شده است! در تمام این مجموعه بزرگترین اسمی که شنیده می‌شود، بزرگتر از تمام مهمان‌ها و حتی خود آنکل، نیک کیو است. این مجموعه با حضور نیک کیو آغاز می‌شود و با حضور دوباره‌ی نیک کیو در آخرین آهنگ به پایان می‌رسد. از مهمانان دیگر این آلبوم می‌توان به لیلا ماس (دوک اسپریریت)، گوین کلارک (کلی هیل) و ریچل فنن (اسلیپی سان) اشاره کرد.

اثر جدید آنکل حرکت هوشمندانه‌ای از طرف جیمز لاول است. این تفکر که «اگر آلبومت با استقبال مواجه نشد خیلی زود به پیشخوان مغازه‌‎ها برگرد» باعث شده که آنکل به فاصله‌ای کوتاه، آن هم با وزنه‌ای بسیار سنگین به نیک کیو، به بازار موسیقی بازگردد.