می‌خواهم برایتان یک داستان تعریف کنم! اما پیش از شروع ابتدا لازم است با کاراکترهای این داستان آشنا شویم. شخصیت‌هایی که هر کدام را پیش از این با نقش دیگری می‌شناختیم.

اول: میک جاگر، جانوری که کم‌کم دارد به 70 سالگی نزدیک می‌شود، اسطوره‌ی موسیقی راک اند رول، خواننده‌ی گروه جاودانه‌ی «رولینگ استونز» The Rolling Stones.

دوم: جاس استون، موسیقیدان و بازیگر 24 ساله، استعداد جوان موسیقی سول و آر اند بی، کسی که در 17 سالگی جایزه‌ی مرکوری را دریافت کرد و البته جوان‌ترین دختر پولدار انگلستان در سال 2006.

سوم: دیمین مارلی، هنرمند 33 ساله‌ی جامائیکایی، چهره‌ی موسیقی رگه و هیپ هاپ، جوانترین فرزند اسطوره‌ی موسیقی رگه یعنی باب مارلی، برنده‌ی سه جایزه‌ی گرمی.

چهارم: دیو استوارت، یک همه فن حریف 60 ساله، مشهور بخاطر حضور در گروه «یوریتمیکس» Eurythmics، نوازنده‌ی گیتار، بیس گیتار، پیانو، سیتار، ارگ و سینتی سایزر، همچنین خواننده، آهنگساز و تهیه‌کننده‌ی موسیقی.

پنجم: ای آر رحمان، هنرمند هندی 45 ساله، آهنگساز فیلم و تاتر، تهیه‌کننده، کارگردان، برنامه‌ریز، نوازنده، منتخب مجله‌ی تایم در سال 2009 به عنوان یکی از تاثیرگذارترین چهره‌ها، کسی که چند ماه پیش مجله‌ی ورلد میوزیک به او لقب چهره‌ی آینده‌ی موسیقی ورلد را داد.

داستان از آن جایی شروع می‌شود که دیو استوارت وقتی که در خانه‌اش، در کنار ساحلی در جامائیکا، نشسته بود و به موسیقی خاص جامائیکایی گوش می‌داد، ایده‌ی یک پروژه‌ی جدید موسیقی به ذهنش رسید. استوارت موضوع را با میک جاگر در میان گذاشت، ایده‌ی خامی که از تلفیق موسیقی رگه و راک بوجود می‌آمد. استوارت همچنین دلش می‌خواست که می‌توانست به نوعی از موسیقی مورد علاقه‌اش، یعنی موسیقی هندی هم استفاده ببرد. اینجا بود که ای آر رحمان به آنها پیوست. قرار شد وزن موسیقی رگه را بسپارند به دیمین مارلی که برای خودش شخصیتی در این ژانر به حساب می‌آید. چیزی که هنوز مانده بود حضور یک خواننده‌ی متفاوت برای اجرای موسیقی آر اند بی بود که اینجا میک جگر، جاس استون را که پیش از این با او در چند کار همکاری داشت را پیشنهاد کرد. و اینطوری شد که سوپرگروه جدیدی متشکل از پنج چهره‌ی شاخص موسیقی در ژانرهایی که تا آن موقع چندان مرتبط با هم به نظر نمی‌رسیدند، به نام «سوپرهوی» SuperHeavy شکل گرفت.

اوایل سال 2009 این پنج نفر به همراه آنماری کالهون (ویولن) شیا کور (بیس) و کورتنی دیدریک (درامز) با شعار «آهنگی بسازیم که معنی داشته باشد» وارد استودیویی در لس آنجلس شدند تا ایده‌هاشان را به اشتراک بگذارند. چیزی که همراه‌شان بود چند ریف گیتار، چند قطعه لیریکس و تا دلتان بخواهد ایده بود. روند کار سریع‌تر از آن چیزی که فکرش را بکنید پسش رفت: 29 اهنگ در 10 روز که مدت زمان بعضی از آهنگ‌ها به یک ساعت می‌رسید! در نهایت 35 ساعت موسیقی به دست استوارت سپرده شد تا از آن یک آلبوم بیرون بکشد. نکته‌ی جالب اینجاست که سوپرهوی در سال 2009 تشکیل و آهنگ‌هایش هم ساخته و ضبط شد. اما خبر تاسیس چنین سوپرگروهی محرمانه باقی ماند و تازه چهار ماه پیش به واسطه‌ی میک جاگر اعلام عمومی شد.

استوارت در نهایت از آن 35 ساعت موسیقی، 53 دقیقه‌‌اش را در قالب 12 آهنگ برای انتشار اولین آلبوم‌شان انتخاب کرد، آلبومی که حدود دو هفته‌ پیش منتشر شد و توانست رتبه‌ی اول در چارت آلمان و سیزدهم را در انگلستان تصاحب کند. چیزی که در این آلبوم می‌شنوید یک ترکیب خاص و تلفیق منحصر به فرد از موسیقی راک، رگه، هندی، سول و آر ند بی است. اثری که در اکثر آهنگ‌هایش تاثیر تک‌تک اعضای آن به خوبی حس می‌شود. این را هم بدانید که نسخه‌ی لوکس (Deluxe) که در آلمان، ایرلند، انگلستان، هند، آمریکا، ژاپن و استرالیا منتشر شد 20 دقیقه (پنج آهنگ) موسیقی بیشتر از نسخه‌ی استاندارد دارد.

آلبوم با معرفی پروژه شروع می‌شود: آهنگ سوپرهوی، از آلبوم سوپرهوی، اولین اثر گروه سوپرهوی. اولین تعجب احتمالاً برای شروع آهنگ دوم، «باورنکردی» Unbelievable است. این استایل چندان از میک جاگر برای ما آشنا نیست! موسیقی هیپ هاپ، با تمی کاملاً شرقی که بیشتر ترجیح می‌دهد در حواشی موسیقی پاپ گردش کند. اولین سینگل این آلبوم «معجزه‌گر» Miracle Worker است که با رتبه‌ی 195 وارد چارت انگلستان شد و به 136 رسید. آهنگی کاملاً رگه و دوست‌داشتنی. در ویدئوی این آهنگ شما هر پنج عضو گروه را می‌بینید که به تنهایی مقابل دوربین حاضر می‌شوند و در نهایت در انتها در کنار یکدیگر به اجرای برنامه می‌پردازند. آهنگ چهارم همان خود اسمش است، «انرژی» Energy. واضح‌ترین حضور موسیقی راک تا به اینجای آلبوم که ترکیبش با رگه هیجان‌انگیز شده است. آهنگ پنجم، دومین سینگل این آلبوم، آهنگ زیبای «تنها راستی است که پیروز است» Satyameva Jayate که از عنوانش پیداست، بیشتر از عضو هندی گروه تاثیر گرفته است. از این زیباتر نمی‌شود! یک تلفیق عالی از موسیقی هندی و رگه و هیپ هاپ. اینجا همه اعضای گروه را حس می‌کنید. شروع آهنگ با آواز رحمان است، بعد استون می‌آید، جاگر اضافه می‌شود، مارلی می‌خواند، سولوی کیبورد استوارت و بعد هم سولوی ویولن کالهون. آهنگ ششم «یک روز یک شب» One Day One Night با ریتمی ملایم‌تر بیشتر رگه‌ای می‌ماند که تا مرز بلوز پیش می‌رود، اما وارد نمی‌شود و بر می‌گردد، اینجا هم استوارت را با کیبوردش داریم که هنرنمایی می‌کند.

آهنگ هفتم «هرگز تغییر نمی‌کند» Never Gonna Change تماماً در اختیار میک جاگر است و او وارد آن بخشی از رولینگ استونز می‌شود که من دوستش ندارم! آهنگ هشتم «مردم زیبا« Beautiful People چندان تفاوت خاصی با آهنگ سوم ندارد، با همان تمپو و همان نوع ساختار. آهنگ نهم «با ملایمت تکانم بده» Rock Me Gently تماماً در اختیار هنرنمایی زیبای دو نفره‌ی مارلی و استون است. یک دوئت فوق‌العاده که به نظر می‌رسد بین این دو نفر، اما در واقع بین رگه و آر اند بی است. آهنگ دهم «دیگر نمی‌توانم تحمل کنم» I Can’t Take It No More دوباره می‌رود سراغ موسیقی راک. کوتاه‌ترین آهنگ آلبوم و تنها اثری که میک جاگر تک نفره آن را نوشته است. آهنگ یازدهم «برایم مهم نیست» I Don’t Mond یک رگه‌ی مهربان با حضور اجرای راک میک جاگر است. آهنگ دوازدهم «دنیا مدام می‌گردد» World Keeps Turning آهنگی‌ست که انگار برای اختتامیه ساخته شده باشد، با حضور همه‌ی اعضا و هم صدایی‌شان با یکدیگر.

اصولاً سوپرگروه‌ها چیز خوبی از آب در نمی‌آیند. بهترین مثال‌ش هم «چیکن فوت» Chickenfoot است که واقعاً برای تحمل کردن آهنگهایش باید حسابی اعصاب مصرف کنید. تیم فوتبالی را در نظر بگیرید که تشکیل شده از بهترین‌های جهان. در اکثر مواقع این تیم در برابر تیم‌های معمولی می‌بازد چون برآیند بازیکنان کاردرست اصولاً نتیجه‌ی درستی در پی ندارد و فقط به حرکت‌های عام‌المنفعه و نمایشی و تبلیغاتی خلاصه می‌شود. در یک سوپرگروه هم ترکیب و برآیند تفکر و هنر و ژانرهای مختلف معمولا ایده‌آل از آب در نمی‌آید. اما سوپرهوی نمونه‌ای خاص است. در هیچ کدام از ژانرها افراط نشده، همه‌ی اعضا به طور مشترک این هم‌گروهی را پذیرفته و در یک جهت پیش می‌روند و این روحیه تا اندازه‌ای‌ست که مسن‌ترین و با سابقه‌ترین عضو گروه، میک جاگر، بیش از همه از ژانر اصلی خود فاصله گرفته است. این آلبوم را از دست ندهید که روح‌تان را شاد می کند.