اگر بگوییم گروه کانادایی «راش» Rush یکی از هیولاهای تاریخ موسیقی راک و متال است، بیراه نگفته‌ایم. سابقه‌ی 40 ساله‌ی این گروه و برگزاری تورهای عظیم و خلاقانه‌شان باعث شده که هر سه عضو اصلی گروه و ترکیبشان در قالب راش بدل به یکی از تاثیرگذارترین‌های تاریخ موسیقی راک و متال بشوند.

گدی لی، خواننده و بیسیست و کیبوردیست گروه، از نوابغ موسیقی‌ست. او تا به حال شش بار برنده‌ی جایزه‌ی بهترین بیسیست موسیقی راک از نگاه مجله‌ی گیتار پلیر شده و تکنیکش در نوازندگی بیس الهام‌بخش چهره‌های شاخصی نظیر کلیف برتون (متالیکا)، استیو هریس (آیرون میدن)، جان میونگ (دریم تیتر) و فرانک بلو (انترکس) بوده. البته این را هم باید در نظر بگیرید که در فهرست صد خواننده برتر تاریخ موسیقی متال مجله‌ی معتبر هیت پریدر، گدی لی رتبه‌ی سیزدهم را به خود اختصاص داده.

الکس لایفسان، نوازنده‌ی گیتار، جوایز رنگارنگی را در کارنامه‌ی هنری خود دارد که می‌توان در میان آن‌ها بزرگترین استعداد راک از طرف مجله‌ی گیتار برای هنرمندان تجربی در سال 1983 و بهترین گیتاریست راک سال 2008 از نگاه مجله‌ی گیتار پلیر را نام برد.

نیل پیرت، درامر گروه، اعجوبه‌ای پشت درامز است. او توانسته تا به امروز 9 بار جایزه بهترین درامر سال مجله‌ی مدرن درامر را به خود اختصاص دهد و البته به آن اضافه کنید 16 بار کسب مقال اول بهترین اجرای ضبط شده و چهار بار بهترین نوازنده‌ی پرکاشن از نگاه همین مجله، و کسب چهار بار مقام بهترین درامر سال به انتخاب مجله‌ی درام. بگذارید خیال‌تان را راحت کنم! اگر بخواهید تعداد جوایز او را بشمارید به عدد حیرت انگیز 52 خواهید رسید. اجراهای زنده‌ی او خارق‌العاده است! خودش در مرکز درامز می‌نشیند، بطوریکه درام کیت او به شکل 360 درجه اطرافش را گرفته است. شما با درامری مواجه خواهید بود که در مرکز این دایره غوغا می‌کند.

راش از همان زمان انتشار اولین آلبومش در سال 1974 توانست با مهارت اعضایش در نوازندگی و استفاده از ترانه‌های عمیق و فلسفی به عنوان یکی از شاخص‌ترین گروه‌های موسیقی متال در دنیا مطرح شود، بطوریکه پیدایش گروه‌هایی نظیر متالیکا، پریموس، اسمشینگ پامپکینز، دریم تیتر و سیمفونی اکس را مدیون این گروه می‌دانن. حالا آنها بعد از گذشته پنج سال از انتشار آخرین آلبوم‌شان تا سه روز دیگر نوزدهمین آلبوم استودیویی راش با عنوان «فرشته‌های کوکی» Clockwork Angels را روانه‌ی بازار خواهند کرد. این آلبوم با 12 آهنگ و مدت زمان 66 دقیقه، هشتم ژوئن در استرالیا و چهار روز بعدش در سراسر دنیا منتشر خواهد شد. این را هم حتماً می‌دانید که مدت‌هاست ژانر این گروه از هوی متال به راک و پراگرسیو راک تغییر کرده است. همچنین این دومین آلبوم آنهاست که با تهیه‌کننده‌ی صاحب نام آمریکایی، نیک راسکولینز، همکاری می‌کنند. راسکولینز در کارنامه‌ی خود سابقه همکاری با گروه‌های صاحب نامی نظیر فوو فایترز، اوانسنس، استون سور، دفتونز و مرلین منسون را دارد.

آغازگر این آلبوم، «کاروان» Caravan، یک شروع میخکوب کننده است. این آهنگ چندین سال پیش ساخته شده، در توری که برای آلبوم قبلی برگزار شده بود نیز چندین بار اجرا شده و از همان زمان بارها دستخوش تغییرات در ترکیب سازها شده است. از ریف خوش‌آوای گیتار و کیبورد دوست‌داشتنی این آهنگ که بگذریم‏، بیس گیتار در آن بیداد می‌کند. آهنگ بعدی، BU2B، هم مانند کاروان چندین بار در تور قبلی گروه اجرا شده است. این آهنگ جولانگاه گیتار است! به گفته‌ی لایفسان او در این آهنگ از شش ترک جداگانه‌ی گیتار استفاده کرده است. ترک سوم، فرشته‌های کوکی، پراگرسیو شروع می‌شود و  اواسطش به شکل دور از انتظاری به سمت موسیقی بلوز می‌چرخد و سپس دوباره همان ترکیب اولیه‌اش را پیدا می‌کند. «هرج و مرج طلب» The Anarchist شاید راش‌ترین آهنگ این آلبوم باشد! همان ملودی‌های قدیمی و آواز و همان درامزی که لحظه‌ای و در استودیو توسط نیل پیرت ساخته و اجرا می‌شود. لایفسان می‌گوید که پیرت از آن آدم‌هایی‌ست که هر از گاهی به کمی درگیری و هیجان در زندگی‌اش نیاز دارد و این آهنگ برای او همین هیجان را داشته است.

«نیشخندها» Carnies با ریف گیتار هندریکس‌طور آغاز می‌شود. مساله هم همین است! این آهنگ خیلی بیشتر از آن که بتواند تاثیرگذار باشد بنظر می‌رسد خودش از بزرگان دیگری تاثیر گرفته است. «اثر هاله» Halo Effect آکوستیک شروع می‌شود و همین آکوستیک در این آهنگ تا انتها غالب است. متن آهنگ در مورد تصمیمات احساسی‌ست که به نتیجه نمی‌رسند و بطور غیر مستقیم حالی را وصف می‌کند که تو عاشق کسی هستی که نباید باشی. «هفت شهر طلا» Seven Cities of Gold به شما فرصت نمی‌دهد که بفهمید چه اتفاقی افتاده است! بیس از همان ابتدا گوش‌هاتان را تیز می‌کند و کم کم با هیاهوی گیتار و درامز به اوج می‌رسد. اصلاً این آهنگ را باید به نام گدی لی، به خاطر آواز و بیس گیتارش ثبت کرد، اما هنرنمایی گیتار لایفسان در انتهای آهنگ باعث می‌شود که فراموش نکنید با یک فرد نه، بلکه با یک گروه طرف هستید. «خرابکارها» The Wreckers بنظر می‌رسد بیشتر پاپ راک باشد تا آن چیزی که انتظار را داریم. شاید قرار است با این آهنگ کمی استراحت کنید تا برای شنیدن باقی آلبوم آماده شوید. حالا نوبت آن رسیده که در «پرواز سراسیمه» Headlong Flight کمی با هنر درامر گروه، نیل پیرت، آشنا شوید. ابتدا قرار بود این آهنگ بصورت اینسترومنتال ضبط شود، اما نتیجه آن شد که این آلبوم، بر خلاف اکثر کارهای قبلی آنها، فاقد آهنگ بدون کلام باشد. چندان معلوم نیست که BU2B2 در این آلبوم چه می‌کند! شبهه آهنگی یک و نیم دقیقه‌ای که آواز گدی لی را با ترکیبی از سازهای زهی به همراه دارد و کمی بدبینانه می‌تواند ترکی باشد که قصد دارد یک عدد به تعداد ترک‌ها اضافه کند «آرزوی سلامتی برایشان» Wish Them Well تقریباً هارد راک‌ترین آهنگ این آلبوم و شاید ضعیف‌ترین‌شان (به جز یک قسمت کوتاه سولوی گیتار) باشد. «باغ» The Garden یعنی آخرین آهنگ آلبوم، به گفته‌ی نیک راسکولینز (تهیه‌کننده آلبوم) به اندازه‌ای مهربان و گرم و ملایم از آب در آمده که او از گروه خواست تا آنجایی که جا دارد از لطافت بیش از اندازه‌ی آهنگ کم کنند. اما در نهایت نتیجه تبدیل به آهنگی آرام و دوست داشتنی شده که می‌تواند نفس راحتی برای اتمام یک آلبوم ارزشمند باشد.

اگر جزو آن دست از طرفداران موسیقی هستید که شنیدن نام گروه‌های موسیقی متال شما را دچار تردید می‌کند‏، این را بدانید راش سال‌هاست از موسیقی متال فاصله گرفته است و در فضای راک و پراگرسیو می‌چرخد. در نتیجه اگر با آن شاخه از موسیقی پراگرسیو راک که نظیرش را در چند وقت پیش در پستی مربوط به گروه «فلایینگ کالرز» Flying Colors گفته بودم ارتباط برقرار می‌کنید، این آلبوم را از دست ندهید.